Agenda

Maartje Meijer maakt muziek van poëzie. Net zoals de beste gedichten zijn haar liedjes op de huid geschreven, hyperpersoonlijk, en tegelijkertijd totaal universeel. Met een lenige, lichte, loepzuivere stem die geheimen kan fluisteren, jubelen als de voorzangeres van een engelenkoor en fladderen als een panische vogel op zoek naar een uitgang, geeft ze de gedichten adem en muziek – de natuurlijke ouders van de poëzie, volgens Gerrit Komrij.

Over de gedichten van Ingmar Heytze werd eerder liefkozend opgemerkt dat ze stinken naar muziek. ‘Daar zit wel wat in,’ reageert de dichter. ‘Al mijn regels en zinnen zijn ingebed ritme en klank. Die moeten al in het eerste idee voor een nieuw gedicht aanwezig zijn, anders kom ik niet eens op het idee om er een gedicht van te maken. Daarbij was ik, zoals veel dichters, het liefst muzikant geweest. Poëzie is voor mij de beste manier om in de buurt van muziek te komen, en tegelijkertijd een van de mooist denkbare excuses om met zulke topmuzikanten als Meijer en Van Ruller op te mogen treden.’

Ik wilde je iets moois vertellen bevat liedjes op basis van gedichten van Toon Tellegen, Remco Campert, Herman Gorter, Joost Zwagerman, Ramsey Nasr, Rutger Kopland en Annemarie Estor – niet geheel toevallig ook dichters die Heytze graag leest – en gedichten van Heytze die iets met die liedjes te maken hebben. Bijna alle dichters die Meijer had uitgezocht voor haar composities, zijn als directe invloed in Heytze werk terug te vinden. Maartje: ‘Toen we mijn liedjes en Ingmars gedichten bij elkaar legden om te kijken of e bij elkaar pasten, vielen grote delen meteen als een legpuzzel in elkaar.’ Heytze: ‘Als Maartje “Een streep” van Toon Tellegen zingt, kan ik daar als het ware op antwoorden met “Wisselgeld”, een eigen gedicht waarin de hoofdpersoon, net als iedereen in dat gedicht van Tellegen, ook een streep trekt waar hij nooit overheen wil gaan – om dat vervolgens natuurlijk toch te doen.’

Ik wilde je iets moois vertellen is zo’n samenwerking die je vooraf niet verzint, maar achteraf even organisch als onvermijdelijk blijkt. Het is programma van intieme klasse, die wordt gedragen door de tastbare chemie tussen zangeres, dichter en gitarist.

Maartje Meijer: composities, zang, piano
Ingmar Heytze: poëzie, voordracht

De bal is in de wolken (live in het Beauforthuis Austerlitz)